Bóg jest miłością, życiem.
Czuwajmy, aby nie skamieniały nam serca.
Abyśmy byli tak życzliwi i radośni, by wszyscy,
którzy się z nami stykają,
odczuli Jezusa Chrystusa rodzącego się w nas.

O. Honoriusz

…i takim go znaliśmy. Żywą wiarą wpatrzony w Chrystusa, odczytywał Go z kart Ewangelii i z bieżących wydarzeń. A żył – i my razem z nim — w okresie „rozkwitu” i schyłku komunizmu w Polsce. Szukał prawdy dla siebie i dla nas. Byliśmy świadkami, uczestnikami kształtowania się jego człowieczeństwa i kapłaństwa. Żył „bez reszty dla siebie”.

W tym roku 15 czerwca przypada 50 rocznica święceń kapłańskich o. Honoriusza i jest to doskonała okazja, aby wyrazić naszą wdzięczność i pamięć.

Mieliśmy bardzo — jak się okazało – realne wyczucie chwili, kiedy uroczyście obchodziliśmy w roku 1981 dwudziestą rocznicę Jego święceń. Srebrnego jubileuszu – Ojciec nie dożył. Tajemnica jego śmierci żałobą, a przede wszystkim niepokojem społecznym kładzie się na minione lata. Nasza pamięć jest w tej sprawie ważnym świadectwem.

Świat i Polska wyglądają teraz inaczej niż w roku 1983, ale pytania o kształt naszego człowieczeństwa, o wolność, miłość, uczciwość, sens życia, postawę wobec Boga, brata i ojczyzny — ciągle musi sobie i innym stawiać pojedynczy człowiek. Może nigdy wcześniej rozdźwięk między wiedzą, którą posiadł człowiek i jego możliwościami technicznymi, a egzystencjalną mądrością nie był tak głęboki, jak teraz. Prawda o człowieku – mimo tragicznych doświadczeń
ludzkości, jakie zostawiły systemy totalitarne XX wieku – ciągle nie została uwolniona od różnych form manipulacji, która wciska się w nasze serca i umysły w sposób niezwykle wyrafinowany. Wobec współczesnej nowomowy, w której miejsce prawdy obiektywnej zajmuje „tolerancja”, a miraże „sukcesu” wypierają postawę służby – jak wołanie proroka brzmią wezwania programu duszpasterza akademickiego “pragnę zafascynować was postawą ofiarnej miłości”, „jesteście wikariuszami Bożej prawdy”, „żadnych paktów z diabelstwem” i inne odwołujące się do chrześcijańskich podstaw kultury europejskiej. Jego człowieczeństwo było głęboko przeniknięte obecnością Boga, a jednocześnie bardzo związane z ludźmi, z nami. Pamiętamy przecież z jak wielkim zaangażowaniem towarzyszył studentom i profesorom, jaki miał kontakt z wieloma rodzinami, i jak w miarę upływu lat jego oddziaływanie rozszerzyło się na różne środowiska. Widzieliśmy to zwłaszcza w czasie stanu wojennego. Po prostu ludzie do niego przychodzili, szukali oparcia w jego mądrości i niezłomnym charakterze.

Mamy prawo mieć nadzieję, że słowa o. Honoriusza i jego postawa znów nas poruszą, a kolejnym ludziom pomogą odnajdować najszlachetniejsze ścieżki
własnego życia.

I to jest drugi powód, dla którego warto pokonać trudności i zjawić się u Dominikanów 15 czerwca, a nawet włączyć się w przygotowanie tego spotkania.

Zwracam się do wszystkich, którzy znali duszpasterskie zaangażowanie o.Honoriusza z pytaniem: jak uczcić ten dzień? Jak teraz dziękować Bogu i Ojcu Honoriuszowi już tak inaczej obecnemu? Kto mógłby pomóc w przygotowaniu tej uroczystości?

Planujemy:

Odezwij się, przyjdź, spotkajmy się i podzielmy tamtym doświadczeniem „aby nie skamieniały nam serca”.

Staszka Borowczyk

Poznań, 2 kwietnia 2011r.

Drodzy Stypendyści

15 czerwca br. obchodzić będziemy 50. rocznicę święceń kapłańskich Ojca
Honoriusza.

W programie przewidujemy:

Uroczystościom w Poznaniu towarzyszyć będzie wystawa o życiu o. Honoriusza i jego postawie w kontekście czasów, w których żył. Ponadto w przygotowaniu jest, bogato ilustrowany zdjęciami, katalog do tej wystawy.

Bardzo serdecznie zapraszamy Was do udziału w tej uroczystości i szczerze mówiąc liczymy na Waszą pomoc w organizacji uroczystości.

W naszym przekonaniu aktywny udział w powyższych przedsięwzięciach dostarczy Wam sporo wiedzy o epoce komunizmu w Polsce, a przede wszystkim opowie o człowieku mądrym i dobrym, który zdał swój życiowy egzamin na celująco, a w sercach i pamięci wielu Poznaniaków zapisał się na stałe. Wasze stypendia, to też przecież owoc jego obecności wśród nas, a Wasz udział i praca kontynuują dzieło tego niezwykłego człowieka.

Co można zrobić?

Potrzebna jest pomoc w rozprowadzaniu książek, folderów, katalogów, w przygotowaniu sali DA. Warto by zrobić prezentację ze zdjęć dotyczących o. Honoriusza. Wszystkie prace dotyczą 15 czerwca. Zapraszamy też do udziału we mszy św. w Wylatowie. Dojazd indywidualny. Prosimy o wcześniejsze zgłoszenia
na jaką formę pomocy możemy liczyć.

W imieniu Fundacji:

Stanisława Borowczyk

Szanowni Państwo Dyrektorzy

Zapraszamy nauczycieli i uczniów na uroczystości związane z 50. rocznicą święceń kapłańskich o. Honoriusza Kowalczyka duszpasterza akademickiego w
latach 1974 -1983.

Z tej okazji, prof. Leszek Zygner z Uniwersytetu w Toruniu wygłosi prelekcję dotyczącą okoliczności śmierci ojca Honoriusza Stanisława Kowalczyka OP (1935-
1983) w kontekście późniejszego zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki oraz innych kapłanów.

Uroczystościom towarzyszyć będzie wystawa o życiu o. Honoriusza i jego postawie w kontekście czasów w których żył. Ponadto IPN wydaje katalog do tej
wystawy bogato ilustrowany zdjęciami.

Ze względu na walory edukacyjne i wychowawcze tych wydarzeń zapraszamy nauczycieli i uczniów oraz wszystkich zainteresowanych.

Ojciec Honoriusz w pamięci wielu mieszkańców naszego miasta pozostał jako duszpasterz heroicznie stający po stronie prawdy, swoją mądrością wspierający
ludzi przeciwstawiających się przemocy ideologicznej. W najtrudniejszym czasie stanu wojennego wspierał internowanych i ich rodziny, organizował pomoc
duchową, prawną i materialną. Dlatego też przez władze komunistyczne był znienawidzony, a jego wypadek i śmierć zostały przez mieszkańców Poznania
przyjęte jako nieprzypadkowe.

Uroczystości odbędą się 15 czerwca (środa)

PROGRAM:

12.00 – mszę św. odprawi i wygłosi homilię ks. bp Marek Jędraszewski (kościół. Dominikanów)

13.30 – wykład dra Leszka Zygnera, dyskusja (sala Duszpasterstwa akademickiego) zwiedzanie wystawy (dziedziniec kościoła).

Ze względów organizacyjnych prosimy o zgłoszenie grup drogą telefoniczną lub elektroniczną do 10 czerwca.

W imieniu Zarządu Fundacji:

Stanisława Borowczyk