26 VII 1935 – w Duczyminie koło Przasnysza urodził się Stanisław, syn Józefy z Bugajów i Antoniego Kowalczyków.

1 VIII 1935 – urzędowe zarejestrowanie faktu narodzin Stanisława. Ta data zostaje przyjęta w dokumentach jako dzień urodzin.

1939 – rodzina, wraz z innymi mieszkańcami ucieka przed frontem i krótko przebywa w Warszawie; wracają do Duczymina.

1940 – nakaz wysiedlenia – Stanisław wraz z rodzicami i młodszym bratem Kazimierzem zostają zmuszeni do opuszczenia domu rodzinnego; do końca wojny przebywają na terenie Puszczy Kurpiowskiej we wsiRaszujka, gmina Zaręby.

1945 – powrót do Duczymina. Domostwo zrujnowane razemz fundamentami.

1945 – na wiosnę Stanisław zostaje przyjęty do drugiej klasy szkoły podstawowej, a od września rozpoczyna klasę trzecią.

24 VI 1950 – kończy szkołę podstawową.

1 IX 1950 – rozpoczyna naukę w Małym Seminarium u Marianów w Warszawie przy ul. Kamedułów.

17 VII 1952 – po ukończeniu klasy drugiej Małego Seminarium Stanisław zgłasza się do nowicjatu Dominikanów w Poznaniu.

3 VIII 1952 – otrzymuje habit św. Dominika i nowe imię – Honoriusz.

4 VIII 1953 – składa pierwsze śluby zakonne.

6 VI 1958 – brat Honoriusz eksternistycznie zdaje w Krakowie egzamin dojrzałości.

27 III 1959 – Wielki Piątek – składa profesję solenną (śluby wieczyste). 

15 VI 1961 – Biskup Julian Groblicki w dominikańskim kościele Świętej Trójcy w Krakowie udziela święceń kapłańskich klerykom, a wśród nich bratu Honoriuszowi.

25 VI 1961 – wraz z konfratrem i jednocześnie kuzynem odprawia mszę świętą prymicyjną w rodzinnym Duczyminie.

16 VI 1962 – otrzymuje dyplom ukończenia studiów w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie.

1962 – otrzymuje misję wychowawcy młodych braci w Poznaniu. Pełni również funkcję promotora do spraw powołań; jednocześnie studiuje na wydziale teologicznym KUL-u i specjalizuje się w teologii mistycznej w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego.

23 VI 1967 – broni pracy magisterskiej na temat.Droga dojścia do kontemplacji Sri Swamina Swinandy.

1970/71 – przez rok przebywa we Francji, również w Rzymie. W maju 1971 roku wraca do Poznania.

1972/73 – pracuje jako katecheta w Tarnobrzegu.

1973/74 – otrzymuje misję jako duszpasterz młodzieży szkół średnich w Krakowie, duszpasterstwo młodzieżowe przyjmuje nazwę "Przystań.

1974 – wraca do Poznania, by objąć funkcję głównego duszpasterza akademickiego w kościele dominikanów.

1978 – wychodzi pierwszy numer Przystani".

1981 – staje się duszpasterzem młodzieży strajkującej (luty i jesień).

po 13 XII 1981 – Ojciec Honoriusz organizuje pomoc dla internowanych, na mszach świętych za Ojczyznę gromadzą się ludzie różnych profesji i stanów.

17 IV 1983 godz. 17.00 – ulega wypadkowi samochodowemu za przejazdem kolejowym w Wydartowie. Po operacji w szpitalu w Mogilnie, zostaje przewieziony do szpitala przy ul. Lutyckiej w Poznaniu.

8 V 1983 godz. 18.55 Ojciec Honoriusz umiera w dniu swoich imienin.

12 V 1983 – pogrzeb na cmentarzu przy ul. Lutyckiej, w dniu Wniebowstąpienia Pańskiego.