Wydartowo – Wylatowo

Systematyczne wyjazdy do Wylatowa rozpoczęły się od roku 2000, kiedy to na wzgórzu przed drewnianym kościołem postawiliśmy kamienny obelisk mający utrwalać pamięć, że na tym terenie 17 kwietnia 1983 roku wydarzył się dziwny wypadek, w którym zginął duszpasterz akademicki i nieformalny Duszpasterz ruchu niepodległościowego w Poznaniu – o. Honoriusz Kowalczyk OP. Był to teren działalności bezpieki, gdzie półtora roku później zginął ks. Jerzy Popiełuszko.
W latach strajków studenckich i potem Solidarności oraz stanu wojennego Ojciec Honoriusz stopniowo stawał się w Poznaniu najbardziej rozpoznawalną postacią i niekwestionowanym autorytetem. Był też inwigilowany przez UB i straszony. Poznaniacy przyjęli jego wypadek jako zabójstwo polityczne, czemu dali wyraz tłumnie (mimo stanu Wojennego) uczestnicząc w pogrzebie Ojca Honoriusza 12 maja 1983 roku.

W roku Jubileuszowym postanowiliśmy uczcić pamięć o. Honoriusza i postawiliśmy dwa kamienie – pomniki w Wylatowie i Poznaniu. Od tej pory w rocznicę wypadku co roku przyjeżdżamy do Wylatowa, aby uczestniczyć we Mszy świętej, a potem niekiedy skręcamy na Lednicę. Kiedyś zaprosił nas ks. prałat dr Bronisław Michalski do swojej siedziby przy bazylice w Trzemesznie. Plebania musiała udźwignąć najazd dwóch dużych autokarów!

Wiele razy uroczystości w Wylatowie uświetnił chór „Festa decoro” z dyrygentką panią Janiną Uherek. Jak nazwa wskazuje – rzeczywiście śpiew chóru nadawał naszym modlitwom bardzo uroczysty klimat, odpowiedni do intencji naszego spotkania. Współtwórcą chóru i jego fanem jest Jerzy Żarnowski z „Solidarności” Wielkopolskiej. Ten sam, który w imieniu robotników żegnał Ojca Honoriusza w dniu jego pogrzebu. Od zawsze w „naszej” Mszy świętej uczestniczą mieszkańcy Wylatowa, potem modlą się z nami przy pomniku – i rozmawiają. Już się rozpoznajemy i witamy jak dobrzy znajomi. Tak też rośnie Ewangelia. Dziękujemy Wam!

Jeżeli wyjazd nie jest tłumny, zatrzymujemy się na agapie w gościnnej plebanii ks. Krzysztofa Tarbickiego i – rozmowom nie ma końca. Stopniowo powstawał nowy krąg – czy nadużyję słowa jeżeli powiem – Przyjaciół? W każdym razie w moim sercu Wylatowo to ogromna wdzięczność dla ludzi, z którymi tam się spotykałam i z którymi te wyjazdy organizowałam. Wyjazdy do Wylatowa stały się już tradycją. Od dwóch lat nie ma z nami śp. ks. Edwarda Szymanka, przyjaciela o. Honoriusza, którego homilie niezmiennie poruszały pamięć, serca i sumienie. Powoli i stanowczo nadchodzi czas na zmianę pokoleniową.